แค่สัปดาห์ละครั้ง

หายไปเกินปี ข้อแก้ตัวนี่มีเยอะเลย แต่เสียดายหน้ากระดาษ (หรือหน้าจอ)

เรื่องการสร้างไอเดียเพื่อเริ่มเขียนนิยายเรื่องใหม่ยังค้างไว้ก่อนนะครับ หรือจะจบไปดื้อๆ แค่นั้นดี ฮ่าๆ ปีใหม่มาเริ่มเรื่องใหม่ๆ กันดีกว่า

ปัญหาหนึ่งที่คนเยอะแยะเจอเหมือนๆ กันคือ มีอะไรที่อยากทำ แต่ไม่ได้ทำซักที บางทีตอนปีใหม่ตั้งเป้าหมายเอาไว้อย่างฮึกเหิม พอหมดปีถึงพบว่าลืมไปซะสนิทก็มี

นักเขียนและคนอยากเขียนก็เจอปัญหาแบบนี้เหมือนกัน บางทีสิ้นปีแล้วมานั่งเกาคางสงสัย ว่าทำไมปีนี้เขียนได้น้อยจัง หรือไม่จบซักเรื่องเลย (อันนี้อย่างเศร้า)

เมื่อวันก่อนคุณพีทเกิดความคิดขึ้นมาอย่างนึงครับ ตอนที่เราฮึกเหิมมากๆ ตั้งหน้าตั้งตาทำอะไรซักอย่างติดๆ กันหลายๆ วัน วันละหลายๆ ชั่วโมง งานมันก็คืบหน้าดีน่าชื่นใจ แต่พอมีเรื่องอื่นวนเวียนเข้ามา งานอื่นบ้าง คนอื่นบ้าง สิ่งอื่นบ้าง ไอ้ที่เคยได้ทำต่อเนื่องก็แผ่วไป หรือหายไปเลย (อันนี้อย่างบ่อย)

คุณพีทก็เลยนึกขึ้นมาว่า เอ... ถ้าเราพยายามหาเวลาทำสิ่งที่อยากทำนั่นให้ได้แค่สัปดาห์ละครั้ง ไม่ต้องเยอะ ไม่ต้องนาน แต่ทำให้ได้ทุกสัปดาห์ รวมๆ กันแล้วนี่ แต่ละปีๆ ก็คงได้เยอะอยู่เหมือนกันนะ

แล้วตอนสิ้นปีก็จะไม่ได้ต้องมาเกาคางสงสัย ว่าทำไมปีนี้ไม่ได้ทำอะไรเท่าไหร่เลย

ถ้าสัปดาห์นึงตั้งใจเขียนให้ได้หนึ่งบท ปีนึงก็ได้เหนาะๆ แล้วห้าสิบบท ได้เรื่องขนาดกลางสองเรื่องเลยนะนั่น

ถ้าสัปดาห์นึงท่องศัพท์ภาษาอังกฤษให้ได้แค่สิบคำ ปีนึงก็ซัดเข้าไปแล้วห้าร้อย ไม่เก่งคราวนี้แล้วจะเก่งคราวไหน

ถ้าสัปดาห์นึง... (โปรดเติมข้อความตามใจชอบ)

คุณพีทเกิดความคิดขึ้นมาแล้วก็นั่งเขียนลงกระดาษ ช่วงนี้มีอะไรอยากทำเยอะเหลือเกิน จนจะแบ่งเวลาไม่ถูก แถมไอ้อะไรๆ ที่เคยตั้งใจเอาไว้ก่อนมันก็แผ่วหายไป (ตามวิถีธรรมชาติเอวัง) ส่วนนึงเป็นเพราะตอนฮึกเหิมเราตั้งเป้าไว้สูงด้วย (เช่น เดินออกกำลังสัปดาห์ละสามครั้ง) พอมีงานสนุกโผล่เข้ามาก็ติดพัน ผัดผ่อนตัวเองว่าขอทำงานก่อน ไว้ค่อยเดินวันหลัง (พอวันหลังก็ฝนตกไม่ยอมเดินอีก)

อย่ากระนั้นเลย คราวนี้ลองดูอีกครั้ง ตั้งเป้าไว้ “แค่สัปดาห์ละครั้ง” เอาแค่นี้แหละ ไม่ต้องเยอะ แต่อย่าเบี้ยว ดูซิว่าจะรอดได้ซักกี่สัปดาห์ (นี่ไม่ได้ปรามาสหน้าตัวเองนะ แต่สงสัยจริงๆ)

ไม่ลองก็ไม่รู้ ถ้าไม่สำเร็จเราก็หาทางอื่นต่อไป แต่ถ้ามันพอจะใช้ได้ ก็คงได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันไม่น้อยเหมือนกัน

ลองด้วยกันมั้ยครับ “แค่สัปดาห์ละครั้ง”