การพักผ่อน

เมื่อวานเขียนเรื่องความสม่ำเสมอ แต่วันนี้เขียนเรื่องการพักผ่อน มันจะขัดแย้งกันหรือเปล่านะ?

ไม่ว่าจะเครื่องจักรหรือคน ก็ต้องการเวลาหยุดพักด้วยกันทั้งนั้น ถ้าโหมทำงานหนักต่อเนื่องกันโดยไม่รู้จักเว้นจังหวะบ้าง เครื่องก็ไหม้ คนก็คงไหม้ด้วยเหมือนกัน (แต่ไหม้คนละแบบ)

ข้อสำคัญที่ต้องระวังคือ อย่าใช้คำว่าหยุดพักเป็นข้ออ้างสำหรับการอู้

แต่ในขณะเดียวกัน ก็อย่ากลัวการหยุดพัก อย่าปล่อยให้เครื่องไหม้คามือ

สูตรสำเร็จมันไม่มี ว่าต้องทำงานกี่วันแล้วถึงจะพักได้ และจะพักได้นานแค่ไหน แต่ละคนต้องทำความรู้จักร่างกายและจิตใจของตัวเองเอาเอง

บางทีการพักมีหลายรูปแบบ ไม่ได้แปลว่าต้องอยู่นิ่งๆ เป็นหัวกะหล่ำเสมอไป แต่ละคนต้องรู้จักวิธีการพักผ่อนของตัวเองเอาเองเหมือนกัน

ตอนแรกคุณพีทตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องการเริ่มต้นนิยายเรื่องใหม่ต่อ แต่หลังจากที่นอนน้อยมาหลายวัน รู้สึกเลยว่าถึงความคิดเราจะแล่น แต่ร่างกายเราไม่เลิศแล้ว สมควรเข้านอนเร็วสักนิด ยังมีภารกิจช่วงกลางวันอีกหลายวัน

เปลี่ยนใจว่า งั้นเขียนพรุ่งนี้กลางวันแล้วกัน เพราะคาดว่าไม่ต้องออกนอกบ้าน (อย่างสองสามวันที่ผ่านมา)

แต่พอนั่งหน้าจอแล้วก็เปลี่ยนใจอีกรอบ เรื่องการเริ่มต้นนิยายเรื่องใหม่ที่จะเขียนต่อ เก็บไว้พรุ่งนี้แหละดีแล้ว เพราะเรื่องมันยาว ต้องใช้เวลานาน แต่วันนี้เขียนเรื่องสั้นๆ สักเรื่องก็คงพอไหว รีบเขียนแล้วรีบไปนอน

คุณพีทก็เลยมาเขียนเรื่องการพักผ่อน อย่างมีความสุข เพราะกำลังจะได้นอนเร็วด้วย และได้เขียนบันทึกอย่างสม่ำเสมอตามที่ตั้งใจไว้ด้วย

บางที ทางออกที่ไม่ต้องซับซ้อน ก็สามารถพาเราไปสู่จุดหมายอย่างสวยงามได้นะครับ